วันนี้เราเกือบจะซื้อของแพงเกินจริงหรือไม่

กลางวันนี้เอง เราออกจากออฟฟิตเพื่อหาอะไรกิน
แล้วเดินผ่านรถเข็นขายผลไม้  จึงซื้อฝรั่งหนึ่งลูก
คนขายถามเอาแบบไหน ใหญ่-เล็ก
เลยบอกไปขอไม่ใหญ่นะ กินไม่หมดค่ะ  ไม่เอาลูกแข็ง
คนขายก็อารมณ์ดี  เฉาะไป ตามปกติ

ใส่ถุงเสร็จ  25 ครับ

เรา       : ลูกละ 25 เหรอะคะ
คนขาย  : ครับ 25  ลูกใหญ่คับ  แหม 25  ไม่ต้องตกใจหรอก
เรา        : คิดว่า 15-20    20 ได่มั้ย  25  แพงไปนะ
คนขาย  : โอ้ย คุณณ คุณไปดูเถอะ   โลตัส ขาย 40  ผมขายไม่แพงหรอก
เรา        : คือ มันแพงเกินไป งั้นหนูไม่เอานะคะ
คนขาย  : อ้าวไม่เอาได้ไงล่ะ  สั่งแล้วต้องเอา
เรา       : คือหนุไม่คิดว่ามันจะแพง  เอาไว้ขายคนอื่นได้มั้ยคะ
คนขาย  : ไม่ได้  สั่งแล้ว จะขายใครล่ะ
เรา       :  แล้วก็ขอตัว เดินหนีออกมา

น่าเกลียดป่าวคะ   ความรู้สึกเรา เราว่าแพงน่ะ  อารมณ์นั้นก็กลัวเค้าจะเอามีดแทงเหมือนกัน  แต่ด้วยความรู้สึก
เราไม่ควรจ่ายนะ  เดินออกมาเพือนบอกว่า น่าเกลียดนะ เป็นเรา เราไม่กล้าทำ  

ออฟฟิตเราไม่ใจกลางเมือง  ไม่อยู่ในย่านธุรกิจ อยู่ติดถนนในซอยค่ะ